ادامه مطلب از پست قبلی ....در زمان قدیم از کالاهای پر مصرف و پرطرفدار لاکچری که بین اشراف خواهان داشت، لباسهای فاخر و زربفت و ابریشمین بود. پیامبر اسلام برای مردان استفاده از برخی از این قبیل کالاها را حرام اعلام کردند. این امر باعث می شد تقاضا برای آنها عملا از بین برود. کسب درآمد از نواختن موسیقی و مجسمه سازی و نقاشی و صورتگری هم حرام اعلام شد. معمولا این خدمات گران در آن زمان فقط مشمول حال ثروتمندان بود و آنها عملا با تبدیل کردن بخشی از نیروی کار مولد مواد غذایی به مصرف کنندگانی صرف و نتیجتا گران تر کردن مواد غذایی، عملا به فقر و گرسنگی دامن می زدند. مخصوصا موسیقی که در نبود ضبط صوت همیشه باید زنده اجرا می شد و نسبت به بقیه شغلهای لاکچری نیروی کار چند ده برابری را به خود مشغول می ساخت . این اصلاحات فقط به اینجا ختم نشد حتی تلاش می شد شغلهای خدماتی غیر ضروری دیگر هم تا جای ممکن از سکه بیفتد تا نیروی کار بیشتری مشغول کشاورزی و تولید غذا گردند. مثلا تشویق به داشتن ریش در مردان و نتیجتا کمتر مراجعه کردن به آرایشگاه های آن زمان می توانست با کم کردن شاغلین این حوزه آنها را تشویق به اشتغال در حوزه های مولد مواد غذایی کند یا با مکروه کردن کسب در آمد در شغلهایی مانند طلافروشی ، قصابی ، کفن و دفن و .... عملا باز هم نیروی کار بیشتری آن شغلها را ترک می کرد تا جمع همه این اقدامات به تولید مواد غذایی بیشتری منجر شود تا کودکان کمتری بمیرند و مردم سالمتر بمانند و جامعه در مسیر رشد بالندگی بیافتد. از طرف دیگر ثواب دانستن کشاورزی و تولید مواد غذایی و ترویج آنها توسط اولیای دین همه و همه منجر به هر چه کمرنگتر شدن فقر و گرسنگی در جامعه آن زمان گشت. مدنیت هم وقتی رخ می نماید که جمعیت کافی و با کیفیت در صلح و صفا کنار هم زندگی کنند و ....
در نبود تمهیدات فوق عملا جوامع زیر فشار کمبود نیروی کار ، اگر توان هجوم و تجاوز داشتند، برای به بردگی گرفتن مردمان دیگر سرزمینها اقدام می کردند و برای توجیه این کار زشت قصه ها می بافتند. در جاهایی که باران تکلیف مشخصی داشت مانند اروپا بکارگیری پرشمار بردگان در مزارع جواب می داد. ولی در سرزمینهایی مانند ایران چون بعضی سالها باران یا آبی در کار نبود، داشتن نیروی کار زیاد به صورت برده در مزارع عملا مقرون به صرفه نبود. چون در سالهای کم باران هزینه اش بیشتر از منفعتش می گشت.
مدرنیته و بکارگیری ماشین آلات کشاورزی مخصوصا در صد سال گذشته چهره زندگی را آنچنان تغییر داده که ما را کاملا با گذشته و ضروریات آن زمان بیگانه ساخته است.